Leo (ik-figuur) en zijn vader gaan met Kerstmis terug naar de plek waar overgrootvader Jozef in de Eerste Wereldoorlog heeft gevochten. Daar spelen ze na in kostuums uit die tijd, dat de Britse, Duitse en Franse soldaten op kerstavond het vuur staakten, met elkaar Kerstmis vierden en met elkaar voetbalden. Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen. De teksten en de prachtige sfeervolle illustraties in donkere kleuren vullen elkaar aan. De teksten zijn in een vlotte stijl geschreven, waarbij een mooie overgang van heden naar verleden en weer terug wordt gemaakt, zonder dat dat verwarring schept. Het omslag toont een grote voetbal met in foliedruk een soldaat met een verlichte kerstboom en eromheen een aantal details uit het verhaal. Ook te gebruiken bij het venster De Eerste Wereldoorlog van de geschiedeniscanon. Voor kinderen vanaf ca. 7 t/m 9 jaar een prachtig en ontroerend (kerst)verhaal.

In dit prentenboek lezen we het verhaal van Kerstmis 1914. Deze dag is de geschiedenis ingegaan als het 'kerstbestand'. Het was een dag waarop het even vrede was aan het front en de soldaten een potje voetbal speelden.

De vader van het ik-personage speelt mee deze gebeurtenis na in een openluchttoneelstuk. In de dagboeken van Jozef, een soldaat uit die tijd, die vader en zoon op zolder vonden, staat deze gebeurtenis ook beschreven. Zelf mag de jongen de duiven dragen, omdat de postduivenhouder ziek is geworden. Alles verloopt goed, tot de kat van het hoofdpersonage het veld op rent. Omdat de jongen zijn kat achterna wil rennen, valt hij en vliegen de duiven vrij weg. Maar dat is niet erg want het toneelstuk eindigt zo op een heel ontroerende manier.

Persoonlijk vindt ik het jammer dat het boek zich niet beperkt tot het oorspronkelijke verhaal. Een toneelstuk en de ongelukjes die hierbij komen kijken dragen weinig bij tot de essentie van wat er destijds gebeurde. Al moet ik toegeven dat je bij het bekijken en lezen van het middengedeelte van het verhaal - de verbroedering van de soldaten - 'vergeet' dat het om een reënscenering gaat. Het lijkt allemaal echt: de gedempte ouderwetse kleuren, de uniformen, de conversaties in verschillende talen... 

Verberg tekst